ZAKRES ŚWIADCZEŃ W CENTRUM MEDYCYNY TYBETAŃSKIEJ:

• Badanie pulsu
• Akupunktura, akupresura
• Masaż tybetański
• Świecowanie uszu
• Kuracje odchudzające (igły magnetyczne)
• Kuracja antynikotynowa

Na przestrzeni wielu wieków Tybet był krajem zamkniętym. Docierali tam jedynie pątnicy z sąsiednich krajów, pokonując trudną i niebezpieczną drogę. Niektórzy z nich osiadali w tybetańskich klasztorach na długie lata, ucząc się filozofii buddyjskiej, logiki, sztuki, astronomii i medycyny. Sława medycyny tybetańskiej dotarła do Mongolii w XVII wieku. W tym okresie powstają szkoły medyczne (mamba-dacany), w których oprócz piśmiennictwa tybetańskiego i mongolskiego nauczano medycyny. Tam też rozpoczęto wydawanie medycznej literatury Tybetu. Manramby, emczi-lamowie - wysokiej klasy medycy, dokonywali przekładów, dzięki którym doskonale poznano treść tamtejszych traktatów medycznych. Z biegiem lat powstawały dzieła własne, zawierające interesujące wskazówki odnośnie zarówno diagnostyki zachorowań, jak i metod leczenia. Jednym z najbardziej znanych lekarzy mongolskich w XIX w. był Dżambal-Dordże, autor traktatu poświęconego roślinom leczniczym występującym na terytorium Mongolii oraz środkom leczniczym pochodzenia zwierzęcego i mineralnego. Nazwy wszystkich tych środków podane były w języku tybetańskim, chińskim, mongolskim i mandżurskim. W 1970 roku dzieło to ponownie wydane przez Międzynarodową Akademię Kultury Indyjskiej, zyskało duże uznanie znawców medycyny tybetańskiej.

DIAGNOZOWANIE w medycynie Wschodu oparte jest na szczegółowym wywiadzie, oględzinach, badaniu przez dotyk, węch, smak oraz pomiarze tętna. Lekarz wyróżnia około 90 wskaźników pulsu i na ich podstawie potrafi określić stan 12 narządów wewnętrznych. Tętno bada się na arterii promienistej koniuszkami drugiego, trzeciego i czwartego palca. Tętno na prawej ręce chorego bada się palcami lewej ręki i na odwrót. Każdy palec lekarza otrzymuje informacje z każdej ręki chorego od dwóch narządów wewnętrznych.

Nieodłączną częścią terapii, obok leków, są fizyczne metody leczenia. Należą do nich: puszczanie krwi, przyżeganie, akupunktura, bańki, masaż.

PUSZCZANIE KRWI w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych pełni rolę zabiegu podwyższającego odporność organizmu.

AKUPUNKTURA I PRZYŻEGANIE mogą działać przeciwbólowo, rozkurczowo i przeciwzapalnie. Leczą liczne zaburzenia funkcjonalne, przywracając równowagę wszystkich czynności organizmu.

BAŃKI stosuje się w większości chorób leczonych akupunkturą. W wyniku tego zabiegu dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych narządów dotkniętych chorobą, lepszego ich ukrwienia, utlenienia, odkwaszenia, rozluźnienia mięśni gładkich oraz złagodzenia bólu.

Inną z metod pobudzających organizm do normalnego funkcjonowania jest MASAŻ. Lekarze Wschodu stosowali głęboki masaż narządów wewnętrznych oraz masaż kręgosłupa. Zabieg ten jest bardzo skuteczny przy schorzeniach nerek, kręgosłupa, chorobach krążeniowych, reumatycznych, kobiecych, bezpłodności, wstrząsie mózgu.

Jedną z podstawowych zasad medycyny niekonwencjonalnej jest leczenie
chorego organizmu, a nie samych objawów choroby.
Dlatego skorzystaj z tej szansy!